Er was eens Lang geleden, woonde in een stad hier ver vandaan een jong meisje, S.M., dat net van huis was weggelopen. Zij was een rebel in hart en nieren. Ze had onderdak gevonden in een huis voor rebelse jongedames en heren en klom 's avonds vaak stiekem door haar slaapkamerraam naar buiten om de wijde wereld te ontdekken. Op een avond ging zij samen met haar vriendin, M.S., naar het hol van een wilde troep rockers in die stad. Die avond speelde daar een bandje, Meneer Grootvoet En De Koeken. Die muziekanten kwamen uit de grote stad Amsterdam en stonden erom bekend zich te omringen met nog wildere boppende rockers. Dat vond dat kleine meisje wel spannend. Door eens flink met haar (toen nog) behoorlijke borsten te wiebelen kreeg ze kontakt met de roadie van de band en al snel zaten ze in een hoekje van het hol te zoenen. Gezien het feit dat de roadie net bezig was met het verwerken van een verloren liefde en de vage achtergronden van het meisje in kwestie was dit alles nogal een wankele basis om een relatie te beginnen. Ondanks al deze slechte voortekenen zetten ze dapper door en op een goede dag vond het meisje woonruimte in de grote boze stad. Ondertussen beleefde ze veel plezier met al die lui met zwarte leren jasjes aan, leerde dansen en houden van rock 'n' roll, wurmde zich in petticoat, jarretelles en pumps en ontdekte tot haar grote geluk dat ze niet alleen stond in haar rebelse gedachtengang.

Samen met de door haar op slinkse wijze veroverde prooi stortte zij zich op een clubhuis voor de troep rockers in Amsterdam. Hij zorgde ervoor dat er regelmatig een band speelde, zij inde al het daarmee verdiende geld en alle andere Bopcats werkten keihard om van de Cruise een succes te maken. Dat meisje, dat was ik, de prooi was Rob Michels en de vriendin Monique Schamhart (nu decennia lang de beste vriendin en moeder van het kind van Theo Borsen). De wilde troep rockers, dat waren de Bopcats en het clubhuis heette Cruise Inn. In de loop der jaren is Cruise Inn overgedragen aan een volgende generatie rockers, verhuisden nogal wat Bopcats waaronder ik, kwamen er kinderen en ging eenieder zijns weegs. Tot 15 september jongstleden! Iedereen kwam weer bij elkaar in de Cuise Inn en het is gek, het is raar, het is vreemd en ook geweldig, maar alles was weer net als toen. De bandjes, de mensen, sommigen zagen er iets anders uit maar iedereen is nog net zo leuk!